Duża liczba niedoskonałości medycznych zdiagnozowanych z błędną diagnozą lub opóźnioną diagnozą stanu medycznego, choroby lub urazu miała miejsce na przestrzeni lat. Kiedy diagnoza lekarza prowadzi do nieprawidłowego leczenia, opóźnionego leczenia lub braku leczenia, a stan pacjenta był gorszy, może nawet umrzeć. Jednak błąd w diagnozie nie wystarcza, aby wszcząć postępowanie w sprawie nadużycia lekarskiego.

Przeczytaj dalej, aby dowiedzieć się, co pacjent musi udowodnić w sprawie lekarskich nadużyć w oparciu o diagnostykę błędów, jakie są różne typy błędów diagnostycznych oraz dlaczego diagnostyka błędów jest bardziej powszechna w sytuacjach awaryjnych.

Udowodnienie niedopasowania medycznego opartego na błędach diagnostycznych

Prawo nie uznaje lekarzy prawnie odpowiedzialnych za wszystkie błędy diagnostyczne. Zamiast tego pacjenci zazwyczaj muszą udowodnić trzy rzeczy, aby przeważać w sprawie lekarskiej nadużyć w oparciu o błędną diagnozę:
• Istniały relacje lekarz-pacjent istniały.
• Lekarz dokonał zaniedbania, tzn. nie zapewniał leczenia w sposób racjonalnie kompetentny.
• Uchybienie lekarza spowodowało rzeczywiste uszkodzenie pacjenta.

Większość przypadków nadużycia lekarskiego opiera się na drugim lub trzecim elemencie (lub obu).

Czy lekarz dokonał zaniedbania?

Diagnoza błędna lub opóźniona diagnoza nie jest dowodem na zaniedbanie. Umiejętny lekarz może i popełnia błędy diagnostyczne nawet przy zachowaniu należytej staranności. Kluczem jest określenie, czy lekarz działał skutecznie, co obejmuje ocenę tego, co lekarz zrobił i czego nie zrobił w celu uzyskania diagnozy. Oznacza to spojrzenie na metodę różnicowania diagnozy.

Diagnostyka różnicowa to systemowa metoda stosowana przez lekarzy w celu zidentyfikowania choroby lub stanu u pacjenta. Na podstawie wstępnej oceny pacjenta, lekarz sporządza wykaz diagnozy w kolejności prawdopodobieństwa. Następnie lekarz sprawdza siłę każdej diagnozy, przeprowadzając dalsze obserwacje medyczne pacjenta, zadając szczegółowe pytania dotyczące historii i historii choroby, przeprowadzając testy lub kierując pacjenta do innych specjalistów. W idealnym przypadku wyklucza się szereg potencjalnych diagnoz, gdy postępy zostaną wprowadzone, a na końcu jest tylko jedna diagnoza. Oczywiście, biorąc pod uwagę niepewność medyczną, nie zawsze tak jest.

Czasami po dalszym badaniu lekarz odkryje inne informacje, które powodują, że pacjent musi coś dodać do listy diagnostyki różnicowej. W przypadku niedbalstwa medycznego opartego na błędzie diagnostycznym pacjent musi udowodnić, że lekarz o podobnej specjalności, w podobnych okolicznościach, nie wykonałby tak wywiadu choroby lub diagnozy stanu pacjenta. W praktyce oznacza to udowodnienie jednej z dwóch rzeczy:

• Lekarz nie zawierał prawidłowej diagnozy na liście rozpoznania różnicowania, tak jak zrobiłby to lekarz o względnie wykwalifikowanej i kompetentnej wtedy w podobnych okolicznościach.
• Lekarz podał prawidłową diagnozę na liście diagnostyki różnicowej, ale nie przeprowadził testów ani nie zasięgał opinii specjalistów w celu zbadania zasadności diagnozy.

Czasami lekarz nie prawidłowo zdiagnozuje stanu, ponieważ polegał na niedokładnych wynikach badań laboratoryjnych, filmach radiologicznych lub innych rodzajach testów.

Opracowano wspólnie z E-diagnostyka.pl – badania genetyczne