Jest takie przysłowie: “Głupia rozmowa niewarta słowa”. Podczas każdej rozmowy kwalifikacyjnej, warto o nim pamiętać. Jeśli już decydujemy się na taką rozmowę, ponieważ zależy nam na pracy, jaką moglibyśmy wykonywać, lepiej się do niej przygotować. Nie znaczy to, że musimy uczyć się na pamięć jakichś pojęć. Najważniejsze jest, aby – jeśli rzeczywiście zależy nam na dostaniu tej pracy – poznać przedsiębiorstwo, w którym będziemy pracować. Raczej nie powinno zadawać się pytać typu: „A czym zajmuje się wasza firma?”, lub „Jak długo jesteście na rynku?”. Są to pytania, na które sami powinniśmy znać odpowiedzi.
Nasza niewiedza w tym względzie, może skutecznie zniechęcić do nas osobę rekrutującą. W dobie Internetu i wielowątkowych wiadomości, które można łatwo zdobyć surfując po nim, pytanie o tak podstawowe rzeczy, może ściągnąć na nas niepotrzebną, negatywną uwagę. Skoro już idziemy na rozmowę kwalifikacyjną do konkretnej firmy, powinniśmy się o niej jak najwięcej dowiedzieć. I nie chodzi tylko o to, aby błysnąć wiedzą. Takie informacje mogą się nam przydać do podjęcia decyzji, czy warto podjąć dla nich pracę, czy nie. Przecież na rozmowę kwalifikacyjną możemy iść spokojnie. Ale to wcale nie znaczy, że nam się tam spodoba.
Co więc mówić?
Najlepiej jest słuchać w myśl zasady: „Milczenie jest złotem, a mowa srebrem”. W trakcie naszego ewentualnego trajkotania i chwalenia się wszystkimi naszymi umiejętnościami, mogą umknąć nam bardzo ważne rzeczy, które być może wypowiada do nas osoba rekrutująca. Jeśli już słyszymy zadawane pytania, odpowiadajmy krótko i zwięźle, patrząc prosto w oczy rozmówcy. Błądzenie wzrokiem po ścianach (unikanie kontaktu wzrokowego), może doprowadzić do sytuacji, kiedy sama rozmowa kwalifikacyjna zostanie przerwana, a my usłyszymy sławne stwierdzenie rozmówcy: „Dziękuję za rozmowę, oddzwonimy”. Wiadomo, co będzie dalej. Na telefon możemy czekać długo. Raczej wątpliwe, czy się w ogóle doczekamy.
Jak się zachować?
Podstawową zasadą jest punktualność. Nie można przychodzić na rozmowę kwalifikacyjną wcześniej, ale też nie należy się spóźniać. Jeśli już jesteśmy wcześniej, najlepiej przespacerować się, aby wypełnić czas. Czekanie na korytarzu i rozglądanie się po wyposażeniu biura, może wywoływać presję na osobie rekrutującej i już na starcie powodować niechęć do nas. Kolejną bardzo ważna zasadą, jest unikanie rozmów na temat poprzedniego pracodawcy. Jeśli już nas zapytają jaki był nasz szef, nie wolno go krytykować pod żadnym pozorem nawet, gdyby był prawdziwym tyranem. Takie zachowanie dyskwalifikuje nas od razu na starcie. Jeśli nasz „stary” szef rzeczywiście był tyranem, a jego wspomnienie jeży nam włos na głowie, starajmy się nie pokazywać tego po sobie. Najlepiej pomyśleć: „Było – minęło” i pozytywnie spojrzeć na swoje nowe miejsce pracy. Czas pokaże jak nam się ułożą nowe relacje. Jeśli staramy się o pracę np. jako kierowca ciężarówki, nie powinniśmy opowiadać o naszych marzeniach, dotyczących zostania np. wokalistą rockowym.
Osoba rekrutująca może wysnuć niepochlebne wniosku na temat naszego zdecydowania i dążenia do wyznaczonych celów. Generalnie, lepiej nie wspominać czegoś, czego nigdy nie mieliśmy odwagi urzeczywistnić. Nikt nie chciałby mieć niezdecydowanego pracownika, który tylko marzy o tzw. „niebieskich migdałach”, zamiast je po prostu zdobyć. Także błędem będzie próba wzbudzenia litości w rozmówcy. Np. mówienie, że bardzo potrzebuje się tej pracy, ponieważ… (tutaj są różne sytuacje, wymyślane przez starających się o pracę) Żadna taka sytuacja nie powinna mieć miejsca, ponieważ próba wzbudzenia litości w osobie rekrutującej, może nam nie wyjść na dobre.
Nikt nie chce słuchać o niepowodzeniach, czy nieosiągniętych naszych celach, tym bardziej ktoś, kto szuka pracownika. Dyscyplina na pierwszym miejscu. Wynaturzanie się do niczego nas nie doprowadzi. Starajmy się mówić tak, jak sami chcielibyśmy słuchać, ponieważ tak naprawdę nikogo nie obchodzą nasze życiowe niepowodzenia.
Więcej porad na temat rozmowy kwalifikacyjnej przeczytasz w serwisie kobieco.pl
