Istotna jest umiejętność wykorzystania rożnych mediów w edukacji XXI wieku. Edukacja filmowa w szkołach zwiększa zaangażowanie uczniów, inspirując, poprawiając umiejętność czytania i pisania oraz poprawiając zachowanie.
W dzisiejszych czasach dzieci i młodzież otrzymują dużą ilość edukacji, informacji i rozrywki za pomocą nieruchomych i ruchomych obrazów na ekranach – w telefonach komórkowych, notebookach, ipadach, telewizorach i kinach jest tego całe mnóstwo. Podczas gdy zawsze uznawano, że umiejętność czytania i pisania jest niezbędna, aby żyć pełnią życia jako aktywni obywatele, nigdy wcześniej nie było potrzeby pełniejszego korzystania z mediów, także z powodu mnóstwa ukutych “fałszywych” aktualności “w mediach społecznościowych. Dzieci muszą wiedzieć jak się w tym odnaleźć i jak z tego korzystać.
Poziom zrozumienia filmu, umiejętność bycia świadomym przy wyborze filmów, kompetencje do krytycznego oglądania filmu i analizowania jego treści, kinematografii i aspektów technicznych; oraz umiejętność manipulowania językiem i zasobami technicznymi w tworzeniu produkcji ruchomego obrazu ma znaczenie w edukacji XXI wieku.
Edukacja filmowa czyli umiejętność korzystania z mediów, edukacja medialna i umiejętność korzystania z mediów są często używanymi terminami obejmującymi podobne elementy i podejścia. W każdym przypadku umożliwia to jednak dzieciom i młodzieży (i dorosłym!) zrozumienie, w jaki sposób znaczenie mają przekazy filmowe i ruchome, zachęca ich to również do oglądania filmy z różnych źródeł i inspiruje je do tworzenia własnych filmów. Tym samym młodzi ludzie są uprawnieni do kulturowej piśmienności – aby móc “czytać” filmy i teksty ruchome, które widzą każdego dnia i tworzyć swoje, aby inni mogli je również oglądać.
Oglądanie filmu może zainspirować dzieci poprzez bogate zdjęcia, wykorzystanie ujęć kamery, muzyki, efektów dźwiękowych, ciszy i dialogu, dlatego filmy edukacyjne jak i sama edukacja filmowa – oba te człony są tak ważne.
Oczywiście nie żadnych formalnych wymagań dotyczących edukacji filmowej lub medialnej, w ramach polskiego programu nauczania ale to nie znaczy, że nauczyciele powinni tę kwestię zaniedbać. Warto kierować się w stronę najlepszych krajowych inicjatyw edukacji filmowej na świecie i zainspirować się tym, by przenieść te inspiracji do własnej społeczności szkolnej.
Zapewnienie nauczycielom i uczniom możliwości uczenia się o tym, jaki film i inne teksty z ruchomego obrazu mają sens, jak i dlaczego są produkowane oraz jaki mają wpływ na odbiorców, powinno być od dawna podstawą praktyki edukacji filmowej, bowiem pobudzenie umysłu wizualnymi obrazami naprawdę działa – dzieci są tym pochłonięte i mogą się z takich zajęć naprawdę wiele nauczyć.
W ostatnich latach praktyczne działania, narzędzia i techniki pojawiły się w oparciu o wypróbowane i przetestowane metody, takie jak użycie czynników, jakimi są kolor czy dźwięk, to wszystkie one razem wzięte zapewniają specjalną strukturę do rozważenia przez uczniów, zachęcając ich do rozwijania własnych filmów.