Zasadniczo proces cegielnictwa nie zmienił się od czasu, gdy pierwsze wypalone cegły zostały wyprodukowane kilka tysięcy lat temu. Zastosowane wówczas kroki są używane dzisiaj, ale z ulepszeniami.

Różne etapy produkcji są następujące:

• zabezpieczenie gliny,

• wzbogacanie,

• mieszanie,

• formowanie,

• suszenie,

• wypalanie,

• chłodzenie.

Używane dzisiaj glinki są bardziej zróżnicowane niż te używane przez pierwszych murarzy. Różne metody rozdrabniania umożliwiają nowoczesnemu producentowi wykorzystanie wielu surowców, a to pozwala tworzyć takie nowoczesne materiały konstrukcyjne jak king klinkier. Te rozwiązania reprezentują szeroką gamę materiałów, zawierając różne zawartości procentowe krzemionki i tlenku glinu.

Korzyści

Surowe glinki często miesza się w celu uzyskania bardziej jednolitej konsystencji. W wielu przypadkach materiał jest szlifowany w celu zmniejszenia dużych grudek – aż do użytecznego rozmiaru i jest to umieszczane w magazynach. Materiał jest następnie przenoszony na dodatkowe szlifierki, aby zapewnić optymalny rozmiar cząstek do mieszania z wodą. W pewnych procesach glina jest przenoszona bezpośrednio do obszaru mieszania, eliminując wszelkie pośrednie zabiegi.

Mieszanie i formowanie

Wszystkie glinki muszą być zmieszane z wodą, aby uformować gotowy produkt. Ilość dodanej wody będzie zależeć od rodzaju glinek i ich plastyczności. Cała woda jest usuwana podczas suszenia i wypalania – formy są większe niż pożądane produkty końcowe.

W starszej metodzie formowania cegieł stosuje się proces miękkiego błota, gdzie używa się wiele więcej wody, a mieszankę umieszcza się w drewnianych formach w celu uzyskania pożądanej wielkości jednostki. Aby glina nie przywierała, formy są smarowane piaskiem lub wodą, a po ich napełnieniu nadmiar gliny jest ściągany z góry formy. W procesie „suchym” stosowane są glinki o bardzo niskiej plastyczności. Dodaje się minimalną ilość wody, materiał umieszcza się w stalowych formach i stosuje się wysokie ciśnienie.

Wysuszenie

Po uformowaniu cegieł należy je wysuszyć, aby usunąć jak najwięcej wolnej wody. Mogą dosłownie wybuchnąć, jeśli zostaną poddane działaniu ognia bez wysychania. Suszenie, oprócz suszenia na słońcu, odbywa się w suchych piecach o kontrolowanej temperaturze, przeciągu i wilgotności.

Wypalanie i chłodzenie

Cegły są wypalane i chłodzone w piecu, w komorze piekarniczej zdolnej do wytwarzania temperatur od 870 ° do 1100 ° C – w zależności od rodzaju surowca. Istnieją dwa ogólne typy pieców, okresowe i ciągłe.

Najwcześniejszy rodzaj pieca, była to po prostu kupa suszonych cegieł z tunelami na dole, pozwalającymi na przenikanie ciepła do góry. Ściany i szczyt były otynkowane mieszaniną piasku, gliny i wody w celu zatrzymania ciepła, a u góry cegły były umieszczone blisko siebie i odprowadzane do obiegu, aby wyciągnąć ciepło przez cegłę.

Dzisiaj ten proces wygląda już całkiem inaczej, ale podstawy pozostają bez zmian. Jeśli chce się działać w tej branży, trzeba znać historię wypalania cegieł – bez niej klinkier by nie istniał.