Polaków w Wielkiej Brytanii nie brakuje. W zasadzie, cały czas ich przybywa. Przede wszystkim, znajdują oni tutaj po prostu lepszy standard kraju niż w ojczyźnie. Część z nich jednak słabo posługuje się językiem angielskim, co prawda, potrafią komunikować się w pracy, zrozumieć proste polecenia i mniej więcej odpowiedzieć na pytania, ale jeżeli chodzi o wizyty lekarskie, które zazwyczaj wymagają już znajomości języka angielskiego w co najmniej stopniu średnio-zaawansowanym – z tym może być trudniej. Prawdą jest, że w ostateczności w szpitalu czy brytyjskiej przychodni możemy poprosić o tłumacza, lecz nie zawsze jest on dostępny. Inną sprawą jest też to, że trudno jest mieć zaufanie do metod brytyjskiego leczenia, ze względu na to, że tutejsze metody bardzo się różnią od polskich. Występują też inne choroby, a zwłaszcza Polacy częściej zapadają na choroby wirusowe, na które inni mieszkańcy są już od dawna uodpornieni.
Gdzie mogą leczyć się Polacy w Wielkiej Brytanii?
Najczęściej, kiedy coś nam dolega, powinniśmy udać się do lekarza internisty (general practitioner), który po zbadaniu nas wypisze konkretną receptę na leki. W nagłych przypadkach powinniśmy kierować się do szpitala. Jeśli nie znamy języka angielskiego w odpowiednim stopniu, bądź nie czujemy się na siłach, żeby rozmawiać w języku obcym, możemy poprosić o tłumacza. Może, lecz nie musi być on dostępny w przychodniach lekarskich, natomiast prawie na pewno powinien być obecny w szpitalu. Do szpitala zawsze możemy udać się w przypadkach nagłej choroby, jednak w celu wykonania szczegółowych badań lekarskich i tak będziemy musieli udać się po skierowanie do lekarza internisty – i tu koło się zamyka.
Alternatywa dla brytyjskich przychodni zdrowia
Na szczęście, jeżeli naprawdę nie potrafimy dogadać się z naszym brytyjskim internistą, możemy udać się do polskiej przychodni zdrowia, gdzie z naszym rodakiem porozmawiamy o naszych problemach zdrowotnych w ojczystym języku i unikniemy w ten sposób niezrozumienia. Obecnie w całej Wielkiej Brytanii takie przychodnie znajdują się tylko w Londynie. Jest to związane zapewne z kilkoma czynnikami. Po pierwsze, założenie własnego gabinetu lekarskiego nie jest prostą sprawą, dla przykładu gabinet zabiegowy musi posiadać odpowiedni metraż, a przychodnia musi być umieszczona w miejscu, w którym przedtem były już udzielane takie usługi. Po drugie, w Londynie jest najwięcej Polaków przebywających w Anglii na emigracji, stąd są też potencjalnie większe potrzeby dla odpowiednio większej grupy osób.
Jak funkcjonują polskie przychodnie zdrowia w Londynie?
Większość z nich jest niestety prywatna – co w praktyce oznacza, że wizytę u lekarza będziemy musieli pokryć z własnej kieszeni. Są jednak wyjątki. Abyśmy mogli za darmo skorzystać z usług gabinetu polskiej przychodni, musi ona mieć tutaj podpisaną umowę z odpowiednikiem NFZ w Polsce – czyli brytyjskim NHS (National Health Service). Zdarza się to jednak rzadko i tylko wyłącznie wtedy, gdy faktycznie istnieje takie zapotrzebowanie na współpracę z polską przychodnią.
Jak można zapisać się do polskiej przychodni zdrowia w Londynie?
Jeśli uda nam się już znaleźć taką przychodnię, która ma podpisaną umowę z NHS, musimy spełnić dodatkowych kilka warunków, aby móc się do niej zapisać. Jednym z nich jest miejsce zamieszkania, na podstawie którego możemy zostać zakwalifikowani do rejonu, który przychodnia obejmuje. Jeżeli mieszkamy poza tym rejonem, możemy liczyć co najwyżej na prywatną wizytę (w bardzo sporadycznych i poważnych przypadkach będziemy mogli skorzystać z niej za darmo). Innym kryterium jest oczywiście dowód odprowadzania składek na ubezpieczenie zdrowotne na podstawie naszej pracy. O nieodpłatność usług w państwowej przychodni zdrowotnej możesz ubiegać się również wtedy, kiedy aktualnie nie posiadasz pracy, ale otrzymujesz zasiłek dla bezrobotnych i masz potwierdzenie w postaci odpowiedniego dokumentu. Ważnym jest, by zawsze posiadać ze sobą dokumenty tożsamości i ewentualne zezwolenie na pracę na Twoim stanowisku, na wypadek, gdyby pojawiła się konieczność okazania takich dokumentów.
