Futro naturalne składa się z dwóch głównych składników, włosów i skóry, a każdy z nich ma bardzo złożoną strukturę.

U żywego zwierzęcia skóra służy jako osłona ochronna, a także stanowi narząd wydzielania i czucia – w związku z tym ma bardzo skomplikowany charakter. Skóra wszystkich zwierząt futerkowych ma zasadniczo taką samą budowę, chociaż różni się znacznie pod względem grubości i tekstury. Składa się z dwóch głównych warstw, które są całkowicie różne pod względem budowy i przeznaczenia, i odpowiednio różnią się zarówno pod względem fizycznym, jak i chemicznym: nabłonek lub naskórek, który jest zewnętrzną warstwą, i skóra właściwa.

Naskórek jest bardzo cienki w porównaniu ze skórą właściwą. Jego zewnętrzna warstwa składa się z tkanki komórek, nieco analogicznej do zrogowaciałej materii paznokci i włosów. Wewnętrzna powierzchnia, spoczywa na prawdziwej skórze i jest miękką, śluzową warstwą komórek. Komórki te są sferyczne po pierwszym uformowaniu, ale gdy zbliżają się do powierzchni, stają się spłaszczone i wysychają, tworząc zrogowaciałą zewnętrzną warstwę naskórka, która stale wyrzuca martwe łuski i która jest stale odnawiana od dołu. To z tej wewnętrznej warstwy naskórka rozwijają się:

• włosy
• gruczoły potowe
• gruczoły tłuszczowe

Prawdziwa skóra, składa się zasadniczo z białych, przeplatających się włókien rodzaju znanego jako tkanka łączna. Włókna te same w sobie składają się z bardzo drobnych, mniejszych włókien lub włókienek, sklejonych razem przez substancję nieco inną niż włókna. W kierunku środka skóry tekstura przeplatających się włókien jest luźniejsza, stając się znacznie bardziej zwarta na powierzchni tuż pod wewnętrzną warstwą naskórka. Ta część jest tak bardzo blisko, że włókienka są ledwo rozpoznawalne. W tej części znajdują się gruczoły tłuszczowe, podczas gdy korzenie włosów i gruczoły potowe przechodzą przez nie do luźniejszej struktury koralu. Powierzchnia przy miąższu jest również bliżej struktury niż środkowe części skóry i ma nieco błoniasty charakter, ponieważ włókna biegną prawie równolegle do powierzchni skóry. Skóra jest połączona z właściwym ciałem za pomocą sieci tkanki łącznej, często pełnej komórek tłuszczowych. Ta warstwa wraz z częściami ciała, które mogą do niej przylegać zanim trafi na futra czy czapki futrzane z lisa bądź innego nadającego się do tego celu zwierzęcia jest usuwana w procesie zwanym „mizdrowaniem”, a ta strona skóry jest znana jako strona miąższu. Skóra właściwa zawiera również niewielką część żółtych włókien, zwanych „włóknami elastycznymi”, które różnią się fizycznie i chemicznie od reszty substancji skórnej.

W trakcie rozwoju zarodka mała grupa komórek tworzy się jak żarówka po wewnętrznej stronie naskórka, powyżej węzła bardzo drobnych naczyń krwionośnych. Ta grupa komórek rośnie w dół do prawdziwej skóry, a utworzony w niej korzeń włosów otacza naczynia krwionośne naczyń włosowatych, czerpiąc z nich pożywienie, a tym samym tworząc brodawki. Na bulwie tworzą się również mniejsze występy, a gruczoły tłuszczowe stopniowo się rozwijają. Gruczoły potowe powstają w sposób podobny do rozwoju włosów.