Fryzjer, to tylko człowiek. Oczywiście z niezwykłymi umiejętnościami, ale przecież tylko człowiek. Podlega różnym frustracjom, emocjom, zmęczeniu itp. W salonach fryzjerskich pracownicy pracują nierzadko nawet po dwanaście godzin na dobę. Normalną rzeczą jest, że czasem się „zetrą”. Niemniej jest to niedopuszczalne, ponieważ atmosfera jaka wtedy zapanuje w salonie, jest natychmiast wyczuwalna przez klientów.

Nikt nie chce korzystać z usług fryzjera, jeśli ten „zgrzyta zębami”, lub co gorsza drżą mu ręce z nerwów, a przecież są uzbrojone w ostre nożyczki. Wtedy łatwo może dojść do wypadku. Klient, który ma okazję zobaczyć taką sytuację w salonie, szybko do niego nie wróci. Może nawet już w ogóle nie przyjść, jednocześnie zniechęcając znajomych, czy przyjaciół. Dlatego w salonie fryzjerskim powinna panować luźna i wesoła atmosfera. Taka atmosfera „od serca”. Niejednokrotnie fryzjerki i fryzjerzy wysłuchują opowieści swoich klientów, ponieważ fryzjer – jest jak psycholog. Słucha nowinek, narzekań, zabawnych i strasznych sytuacji, w których klient był światkiem. Oczywiście, może to być uciążliwe dla fryzjera, jednak trzeba wciąż okazywać empatię klientom, aby ci wrócili do nas zadowoleni z usług, które dla nich wykonujemy.

Konkurencja

Konkurencja na rynku jest wielka. Aby przyciągnąć klienta, trzeba wciąż rozszerzać swoje usługi. Poza tym należy dbać o jak najlepszą jakość kosmetyków stosowanych we fryzjerstwie. Bardzo ważna jest kadra, która pracuje w salonie. Dobrze wyszkoleni i utalentowani fryzjerzy, powinni być tzw. kołem napędowym firmy. Powinni to być ludzie nie konfliktowi, ponieważ sfrustrowany fryzjer to nie tylko porażka dla salonu, to także niebezpieczeństwo dla klienta. A konkurencja nie śpi. Jeśli klientowi nie spodoba się rzucanie nożyczkami, czy grzebieniem, albo co gorsza suszarką, może już nigdy nie wrócić. Wystarczy jeden fryzjer, aby położyć cały salon. Od kierownictwa zależy, czy firma będzie się rozwijać, czy też upadnie.

Jak to wygląda od zaplecza

Fryzjerstwo to zawód, który trzeba kochać. Tutaj nic nie zrobi się na siłę. Codzienne wstawanie i pędzenie do pracy bez zamiłowania, może wprowadzić takiego fryzjera na ścieżkę destrukcji. Oczywiście, praca z zamiłowania to bezwzględny luksus. Jeśli idziemy do pracy z tzw. „skrzydłami na plecach”, musi się to przełożyć na jej wykonanie. Ktoś mógłby pomyśleć, że przecież fryzjer z doświadczeniem, wcale nie musi lubić swojej pracy. Nic bardziej mylnego. Nie lubić swojej pracy, to może np. mleczarz. Nawet jak rozbije butelkę z mlekiem, nic takiego się nie stanie. Natomiast z fryzjerami jest zgoła inaczej. To wymagający zawód. Fryzjer, który się zmusza, aby np. wykonać trwałą ondulację, nigdy dobrze jej nie wykona. Wręcz przeciwnie. Może zaszkodzić klientce, niejako stwarzając bezpośrednie zagrożenie dla jej zdrowia. Ale to nie wszystko. Pierwszym krokiem do pozytywnego wykonywania zawodu, jest dobra atmosfera w pracy. Jeśli jej nie ma – nie ma też sukcesu salony fryzjerskiego.

Może zainteresują Cię również tematy: łysienie, peruki naturalne